《古诗·青青河畔草》翻译赏析
1、青青河畔草,郁郁园中柳。盈盈楼上女,皎皎当窗牖。娥娥红粉妆,纤纤出素手。昔为倡家女,今为荡子妇。荡子行不归,空床难独守。译文:青青的河畔的芳草,郁郁的园中的绿柳。楼上仪态优美女子,风***明艳立于窗前。
2、青青河畔草,郁郁园中柳。盈盈楼上女,皎皎当窗牖。娥娥红粉妆,纤纤出素手。昔为倡家女,今为荡子妇,荡子行不归,空床难独守。注释:说明:这首思妇词,用第三人称写的。
3、原文 青青河畔草,郁郁园中柳。盈盈楼上女,皎皎当窗牖。娥娥红粉妆,纤纤出素手。 昔为倡家女,今为荡子妇,荡子行不归,空床难独守。
青青河畔草全诗赏析
1、原文 青青河畔草,郁郁园中柳。盈盈楼上女,皎皎当窗牖。娥娥红粉妆,纤纤出素手。 昔为倡家女,今为荡子妇,荡子行不归,空床难独守。
2、青青河畔草,郁郁园中柳。盈盈楼上女,皎皎当窗牖。娥娥红粉妆,纤纤出素手。昔为倡家女,今为荡子妇,荡子行不归,空床难独守。翻译:河边青青的草地,园里茂盛的柳树。
3、它凭借其情长意亦深,哀怨有余音的丰富情韵,引发读者构想思妇读罢书信后的情状,体味思妇欢会终无期的痛苦,领略“青青河畔草,绵绵思远道”的深情。
青青河畔草,郁郁园中柳什么意思。
青青、郁郁都是形容词,做河畔草、园中柳的定语,组成偏正短语。即:青青的河畔草,郁郁葱葱的园中柳。“青青河畔草,郁郁园中柳”是写景的,为后面主人公出现做铺垫。这种手法在诗歌艺术上称为“起兴”。
翻译是: 河边青青的草地,园里茂盛的柳树。在楼上那位仪态优美的女子站在窗前,洁白的肌肤可比明月。打扮得漂漂亮亮,伸出纤细的手指。从前她曾是青楼歌***子,而今成了喜欢在外游荡的游侠妻子。
青青与郁郁,同是形容植物的生机畅茂,但青青重在色调,郁郁兼重意态,且二者互易不得。柳丝堆烟,方有郁郁之感,河边草色,伸展而去,是难成郁郁之态的,而如仅以青青状柳,亦不足尽其意态。
青青河畔草,郁郁园中柳意思是什么?
翻译是: 河边青青的草地,园里茂盛的柳树。在楼上那位仪态优美的女子站在窗前,洁白的肌肤可比明月。打扮得漂漂亮亮,伸出纤细的手指。从前她曾是青楼歌***子,而今成了喜欢在外游荡的游侠妻子。
青青、郁郁都是形容词,做河畔草、园中柳的定语,组成偏正短语。即:青青的河畔草,郁郁葱葱的园中柳。“青青河畔草,郁郁园中柳”是写景的,为后面主人公出现做铺垫。这种手法在诗歌艺术上称为“起兴”。
青青与郁郁,同是形容植物的生机畅茂,但青青重在色调,郁郁兼重意态,且二者互易不得。柳丝堆烟,方有郁郁之感,河边草色,伸展而去,是难成郁郁之态的,而如仅以青青状柳,亦不足尽其意态。
青青河畔草,郁郁园中柳。盈盈楼上女,皎皎当窗牖。娥娥红粉妆,纤纤出素手。昔为倡家女,今为荡子妇,荡子行不归,空床难独守。
青青河畔草原文及翻译
1、青青河畔草,绵绵思远道。远道不可思,宿昔梦见之。梦见在我傍,忽觉在他乡。他乡各异县,辗转不相见。枯桑知天风,海水知天寒。入门各自媚,谁肯相为言。客从远方来,遗我双鲤鱼。呼儿烹鲤鱼,中有尺素书。
2、娥娥红粉妆,纤纤出素手。昔为倡家女,今为荡子妇。荡子行不归,空床难独守。译文:青青的河畔的芳草,郁郁的园中的绿柳。楼上仪态优美女子,风***明艳立于窗前。艳丽妆容无与伦比,素手纤纤美不可言。
3、翻译:河边青青的草地,园里茂盛的柳树。在楼上那位仪态优美的女子站在窗前,洁白的肌肤可比明月。打扮得漂漂亮亮,伸出纤细的手指。从前她曾是青楼歌舞的女子,而今成了喜欢在外游荡的游侠妻子。
4、[译文]河边青草连绵,引起我无尽的思念。思念那远方的良人,可是这一份相思却无从获得宽慰。我只有在梦中才能与他相会,梦里他分明在我身边,而好梦乍醒才知他依旧远在异乡。
5、译文1:河边青青的草地,园里茂盛的柳树。在楼上那位仪态优美的女子站在窗前,洁白的肌肤可比明月。打扮得漂漂亮亮,伸出纤细的手指。从前她曾是青楼女子,而今成了喜欢在外游荡的游侠妻子。